Recensie Edwin Timmer in Telegraaf 15-11-2010
Edwin Timmer heeft de essentie van het boek goed begrepen en een uitstekende recensie geschreven.
Hieronder de tekst…
Een klimaat van gedram en bedrog
DEN HAAG, maandag
Het is allemaal nog veel erger dan we dachten. In een vandaag te verschijnen boek schetst wetenschapsjournalist Marcel Crok hoe vriendjespolitiek, drammerij en misleiding het internationale klimaatonderzoek verzieken. Als het beschadigde VN-klimaatpanel IPCC al hoopt dat het na de recente storm van kritiek eindelijk haar wonden mag likken, dan maakt Crok vandaag een einde aan die illusie.
In zijn onthutsende boek ´De staat van het klimaat – Een koele blik op een verhit debat´ toont Crok aan hoe de klimaatkerk andersdenkenden in de ban doet, hoe ook vaderlands onderzoek onder het tapijt is geveegd en dat de klimaatscenario`s van het KNMI (´minder kans op Elfstedentochten´) van nul en generlei waarde zijn. Vooral die laatste boodschap mag een belletje doen rinkelen bij Rijkswaterstaat, dijkenbouwers, milieuambtenaren en natuurbeschermers.
„Zij laten zich zand in de ogen strooien”, zegt Crok, die talloze wetenschappers over de hele wereld sprak en inmiddels één van de best ingevoerde landgenoten op klimaatgebied mag heten. „De modellen die het KNMI gebruikt zijn gebaseerd op de aanname dat CO2 de dominante factor is en de rest er niet toe doet. Maar dat is juist erg onzeker. Net als de suggestie dat Nederland alleen warmer kan worden. De scenario´s geven een vals gevoel van zekerheid.”
Croks kritiek op het IPCC is veel fundamenteler dan verscheidene onderzoekscommissies eerder dit jaar al uitten. In plaats van alleen procedures te bekijken, dompelde Crok zich onder in de pittige wetenschappelijke debatten. Steevast beroepen broeikasaanhangers zich tegenover de fouten en overdrijvingen (van smeltende gletsjers in de Himalaya tot bedreigd oerwoud) op een laatste verdedigingslinie: de kern van het IPCC-rapport staat overeind, CO2-uitstoot stuurt de aardse opwarming en de Mens is schuldig. Crok doorprikt ook die laatste zekerheid.
De mythe dat alle wetenschappers het eens zijn over aardse opwarming is alleen vol te houden door het werk van klimaatsceptici stelselmatig te weigeren voor een nieuw IPCC-rapport. Wetenschappers die aantonen dat talloze meetstations wereldwijd te dicht bij steden, vliegvelden en andere warmtebronnen staan vinden geen weerklank bij de opstellers. Studies die opperen dat het in de vroege Middeleeuwen warmer was dan nu evenmin.
Jos de Laat, een Nederlandse onderzoeker, bewees enkele jaren geleden met een collega dat gebieden met veel economische groei sterker opwarmen dan andere plekken. Dat ondergraaft het idee dat alleen CO2 opwarming veroorzaakt. Maar de klimaatkerk wil er niet aan. „Ook die studie is door het IPCC onder het tapijt geveegd”, stelt Crok. Publicaties over de invloed van zonneactiviteit, luchtvervuiling of veranderend landgebruik trof hetzelfde lot.
„Het IPCC heeft gefaald”, concludeert Crok. „De gevolgen van de opwarming zijn aangedikt, de opwarming zelf is overschat, de beweerde uniekheid van de huidige opwarming is niet aan te tonen, en wat betreft de oorzaken is er opvallend weinig oog voor alternatieven.” PvdA-Kamerlid Samsom, zeker géén klimaatscepticus, maar wel open voor andere geluiden dan broeikasargumenten, krijgt vanmiddag het eerste exemplaar uitgereikt.
Het KNMI zou volgens Crok, in navolging van de Amerikaanse onderzoeker Roger Pielke sr, meer naar lokale verklaringen voor opwarming moeten kijken. „In Florida zijn de afgelopen eeuw veel moerassen verdwenen. Dat heeft de lucht droger gemaakt, en het verklaart volgens Pielke sr mogelijk volledig de lokaal gestegen temperatuur met 1 C graad.” Ook verdroging van Nederland zou, in tegenstelling tot het huidige CO2-dogma, effect kunnen hebben.
Voor reizigers die ondanks het verkoelende relaas toch hun CO2-uitstoot willen compenseren door boomaanplant, heeft Crok nog een ontnuchterende boodschap. „Bosaanplant kan juist lokaal tot opwarming leiden, bijvoorbeeld als de bomen meer zonlicht absorberen dan de oorspronkelijke vegetatie.”
Edwin Timmer