Zoals te lezen is op ClimateAudit zijn er nieuwe ontwikkelingen rond de Yamal-boomringdata. Na een slepende FOI-procedure van McIntyre tegen  de Britse Climate Research Unit heeft, na tussenkomst van de Information Commissioner, CRU de namen van 17 sites moeten prijsgeven die vallen in de Yamal-Urals regio.
De grafiek hierboven is gemaakt door McIntyre. Hij heeft publiek beschikbare boomringdata van deze 17 sites verwerkt tot een klimaatreconstructie voor het betreffende gebied in Noordwest Rusland. In groen de reconstructie met data van de 17 sites, in zwart de Yamal-chronologie die Keith Briffa van CRU (en diverse andere onderzoekers na hem) vanaf 2000 heeft gebruikt in diverse publicaties. Merk op dat de reconstructies eeuwenlang goed overeenkomen. Pas in het recente verleden vertoont Yamal een spectaculaire hockeystick terwijl de op veel meer data gebaseerde reconstructie van de 17 sites geen ongeëvenaarde ’temperaturen’ laat zien aan het eind van de 20e eeuw.Het bericht van McIntyre is zoals altijd uitstekend maar ook erg lang en bevat veel details. Ik geef daarom hier een korte introductie en samenvatting van de Yamal-affaire, die de lezer op weg kan helpen bij het langere stuk van McIntyre.

Pagina 97/98 van De staat van het klimaat geeft een korte introductie van de Yamal-affaire:

Ten slotte nog wat meer over Yamal, de reeks die Briffa vanaf 2000 gebruikte ter vervanging van de Polar Urals. McIntyre heeft vanaf 2006 geprobeerd de data van deze Siberische boomringen te verkrijgen, eerst bij Briffa en toen die weigerde bij een aantal tijdschriften. Geen van de wetenschappelijke bladen was echter van mening dat Briffa zijn data moest vrijgeven.
In 2008 gebruikte Briffa de Yamal-data opnieuw in een artikel in het blad Phil Trans B. Daar bleek een redacteur te zitten die een verzoek van McIntyre om de data te laten archiveren wel uiterst serieus nam. In het najaar van 2009, bijna tien jaar nadat de data voor het eerst in klimaatreconstructies gebruikt werden, maakte Briffa de Yamal-reeks openbaar.
De resultaten waren opzienbarend. De Yamal-reeks van Briffa laat vooral aan het eind van de twintigste eeuw een spectaculaire groei zien. Maar uit de gearchiveerde data bleek dat deze extreme hockeystick gebaseerd was op zeer weinig boommonsters. Normaal gesproken gebruiken onderzoekers per gebied het gemiddelde van tientallen boommonsters. Bij Yamal waren er in 1990 nog maar tien en in 1995 zelfs nog maar vijf monsters over. Veel te weinig.
Elders vulde Briffa de data, als hij boommonsters tekort had, aan met gegevens uit andere gebieden, soms honderden kilometers verder weg. McIntyre liet op zijn blog zien dat er ook bij Yamal andere data beschikbaar waren. Met die 34 andere monsters erbij verdween de spectaculaire hockeystick volledig. Een verontrustend resultaat, zeker gezien het feit dat Briffa jarenlang weigerde om zijn data openbaar te maken.

Dit speelde vlak voor climategate. Een climategate-e-mail uit 2006 suggereerde volgens McIntrye dat CRU al in 2006 een ‘regionale chronologie’ had berekend en dat CRU dus vermoedelijk wist dat de spectaculaire hockeystick van Yamal zou verdwijnen als er meer data uit de regio gebruikt werden. En dus vroeg hij via FOI de namen van deze sites aan en de data. Weer een paar jaar verder zijn we dus eindelijk zo ver dat CRU de namen van de sites heeft vrijgegeven. De gebruikte data heeft CRU nog niet vrijgegeven maar omdat vrijwel alle data van deze sites publiekelijk beschikbaar zijn heeft McIntyre nu de klimaatreconstructie van dit gebied kunnen reconstrueren, een reconstructie die CRU in 2006 ook bepaald maar nooit wereldkundig heeft gemaakt.

‘Alle’ data
Toen McIntyre in 2009 voor het eerst liet zien dat de spectaculaire hockeystick van Yamal gebaseerd was op heel weinig data, luidde een van de tegenargumenten van CRU dat ook met ‘alle’ data de Yamal hockeystick overeind bleef staan. Nu kan McIntyre laten zien dat CRU ook hier oneerlijk was:

In blauw de hoeveelheid Yamal-boorkernen, in paars het aantal boorkernen dat CRU ‘alle’ noemde, in rood het totale aantal van de nu vrijgegeven 17 locaties.

Hiermee zijn we vermoedelijk wel bijna aan het eind van de Yamal-affaire gekomen. De grote vraag is nu vooral of de wetenschappelijke gemeenschap zich publiekelijk gaat distantiëren van wat Briffa en CRU gedaan hebben. Zullen er bijvoorbeeld retracties gaan volgen van alle wetenschappelijke publicaties waarin de Yamal-chronologie is gebruikt?

0 0 stemmen
Artikel waardering