Precies een jaar geleden overhandigde ik het eerste exemplaar van De staat van het klimaat aan Diederik Samsom in Den Haag. Hoe is het boek gevaren? Welke rol heeft het gespeeld in het klimaatdebat?
Theo Wolters gaat op die vragen uitgebreid in met een iets te vleiend bericht op climategate.nl. Ik wil de gelegenheid ook niet laten passeren om persoonlijk terug te blikken. Ik doe dat in twee delen. Ik heb opvallend veel spontane mailtjes ontvangen van lezers het afgelopen jaar. Nagenoeg alle mailtjes waren lovend over het boek. De mailtjes waren afkomstig van ondernemers, politici, wetenschappers uit andere vakgebieden dan de klimatologie (dikwijls gepensioneerd).
Toen ik nog op de redactie werkte van NWT ontvingen we geregeld ingezonden brieven en die bevatten in het merendeel van de gevallen kritiek op een artikel. Meestal constateerde lezer x dat er een fout stond in artikel y. Het is me niet duidelijk waarom ik zulke reacties niet of nauwelijks ontvangen heb. Hebben alleen die mensen mijn boek gelezen die toch al enigszins sceptisch waren? Het is goed mogelijk. Daarnaast is het uiteraard mogelijk dat lezers die het boek niet goed vonden toch geen gemakkelijke aanknopingspunten vonden om hun kritiek kenbaar te maken.
Ik heb voor dit eerste bericht een selectie gemaakt van de mails die ik heb ontvangen. De reacties zijn geanonimiseerd. In een volgend bericht blik ik dan persoonlijk terug op het afgelopen jaar.
Ik wilde je graag even laten weten dat je boek met grote interesse heb gelezen. Het heeft mij zeer geholpen bij het op rij krijgen van de zin en onzin rondom de klimaatdiscussie. De feitenkennis opgedaan uit het boek komt me dagelijks van pas in mijn werk. Ik werk al beleidsmaker bij een grote plattelandsgemeente en loop er dagelijks tegenaan hoe de discussie over klimaat gepolitiseerd is. Hooguit een enkeling heeft zich werkelijk in de materie verdiept. Ik merk dat de meeste collega’s en bestuurders in de regio inhoudelijk geen kennis hebben maar het paradigma van door de mens veroorzaakte opwarming desondanks naar hartelust verkondigen en op basis daarvan onverantwoorde beleidsdoelstellingen aangaan. Beleidsmakers papegaaien elkaar maar wat na en er blijken altijd adviesbureaus te vinden die daar graag op inhaken en gebruikmakend van C02 hype. Als er al eens ruimte is voor discussie is er altijd een licht vijandige sfeer tegen diegenen die er vraagtekens bij durven plaatsen . Tot een uitwisseling van argumenten komt het dan ook eigenlijk niet (waarschijnlijk omdat de meesten onvoldoende kennis hebben) En waarom zou je ook nog argumenteren als de politiek zich al voorstander van klimaatbeleid en C02 reductie heeft verklaard. Met de wetenschap van jouw boek in combinatie met enkele andere critici als Salomon Kroonenberg en de verschillende weblogs heb ik in ieder geval voldoende zelfvertrouwen om zelf een gefundeerde mening te vormen en daarmee weerstand te bieden aan het haast fundamentalistisch beleden klimaatbeleid. Nogmaals hartelijk dank daarvoor!
Ik heb geen vraag maar wil even kwijt dat ik na het lezen van uw boek een nieuwe visie heb gekregen op het klimaat debat. Ik begin in september met een master climate studies in Wageningen en ben me op dit moment aan het inlezen in het klimaat debat. Na vele boeken van o.a. James Hansen (‘Storm of my grandchilderen) en Al Gore (onze keuze/een ongemakkelijke waarheid) te hebben gelezen is uw boek een verfrissende blik op het debat.
Ik zweef erg tussen de twee ‘kampen’ in, aangezien beide naar mijn mening een aantal steekhoudende argumenten verkondigen.
De staat van het klimaat heeft mij in ieder geval een stuk kritischer gemaakt richting het IPCC. Dank daarvoor.
Ik heb je boek met veel interesse en instemming gelezen en vraag me voortdurend af waarom de klimaattrein in Europa maar door blijft denderen. Ik denk overigens dat China en de US ons al een aantal jaren uitlachen. Maar mijn vraag is: waarom heb je de kip en ei vraag van de CO2 en temperatuurcurve niet behandeld in je boek. Volgens mij las ik in Salomon Kroonenberg’s boek (Menselijke maat), maar het is al weer een tijd geleden dat ik die las, dat ook hij denkt dat eerst de temperatuur omhoog gaat en dan de CO2 en iet andersom. Dank en beste groeten,
Zeer interessant, genuanceerd en goed onderbouwd boekwerk (voor zover ik dit als kritische leek kan beoordelen)!
Ik zou als ik jou was een engelse versie maken en deze op de UK/USA markt uitbrengen ?
Met stijgende verbazing heb ik vorige maand op vakantie je boek gelezen. Hulde!
Ik had altijd al mijn bedenkingen en dacht : ‘Als de Erwin Krolletjes van deze wereld me lokaal nauwelijks zekerheid voor meer dan 24 uur over het weer kunnen geven, waarom zou dat wereldwijd samengevatte weerbericht, klimaat geheten, me dat op een termijn van 40-50 jaar wel kunnen geven?’
Tja, een wetenschapper moet toch vooral vragen blijven stellen en alarm slaan, anders krijgt hij geen onderzoeksbudget en is hij werkeloos.
Al dit geneuzel leidt af van wat de club van Rome al jaren roept: zuiniger aan doen met wat we hebben en op zoek gaan naar alternatieven. Ik ben bang dat als de CO2 ballon wordt opgeblazen, dit gedachtengoed ook in rook op gaat. Hoe gaan we dat tij keren?
Graag wil ik u complimenteren met een uitstekende weergave van de huidige situatie van “ons klimaat”. Ik heb uw boek in één adem uitgelezen. Als werktuigbouwer heb ik mij in mijn werkzame leven met heel andere zaken beziggehouden.
Met name de twijfelachtige bedoelingen en beleidsaanbevelingen van het IPCC zijn ronduit schokkend te noemen. De eenzijdige interpretatie van alle aangedragen informatie is wetenschappelijk gezien onverantwoord.
Beleidsmakers hebben 90% zekerheid nodig om beleid te formuleren. Maar wanneer die 90% zekerheid is gebaseerd op twijfelachtige onderbouwing, zijn ook de genomen beleidsmaatregelen betwistbaar.
Het nogal zure commentaar van Ir. Diederik Samson – Tweede Kamerlid van de PvdA – is veelbetekenend. De heer Samson kan beslist niet worden gezien als een klimaatscepticus, maar schuift nu toch wat op in die richting. Hij is een echte politicus, opportunistisch en slim, zodat hij later, indien toch zou blijken dat het IPCC enigszins heeft overdreven, hij kan zeggen dat hij altijd zijn twijfels heeft gehad.
In de laatste bladzijden van uw boek gaat u in op alternatieve vormen van energieopwekking. Grote aantallen elektriciteitscentrales, windmolens, biogas en zonnepanelen zouden nodig zijn om de toename van het energieverbruik tot 2050 te kunnen dekken. Voor energiecentrales zouden alleen kerncentrales acceptabel zijn indien moet worden voldaan aan de doelstellingen voor CO2 reductie van diverse landen. Maatschappelijk lijkt mij dat niet haalbaar gezien de bestaande anti-kernenergielobby. Windmolens zijn ook geen echte optie, vanwege het grote aantal. Nu al bestaat er grote weerstand tegen het volplempen van openlandschappen met windmolens. Omdat wind niet altijd beschikbaar is, windmolens draaien alleen tussen windkracht 4 en 8, zal er dus snel beschikbare stand-by capaciteit beschikbaar moeten zijn. Bovendien zijn windmolens – afhankelijk van het rendement – pas na ca. 4 tot 5 jaar CO2 besparend. Immers, tijdens het fabricage-, plaatsing- en onderhoudsproces wordt CO2 geproduceerd. Datzelfde geldt voor zonnepanelen. Verbranding van biogas geeft eveneens CO2 en is dus niet echt duurzaam. Ik ben bang dat we het zeker tot 2050 overwegend met fossiele brandstoffen zullen moeten doen, of de milieulobby moet inzien dat kernenergie het enige alternatief tot 2050 is. Frankrijk heeft achteraf gezien de juiste beslissing genomen.
Kortom, ik ben het volledig met u eens dat er snel diepgaand onderzoek moet plaatsvinden naar alternatieve energiebronnen voor toepassing na 2050. In mijn ogen is de ontwikkeling van kernfusiereactoren dé mogelijkheid om aan de vraag na 2050 te kunnen voldoen. Ik veronderstel dat de VS, Rusland en Frankrijk reeds onderzoek naar deze vorm van energieopwekking doen. Of dat zal leiden tot een werkbare reactor moet worden afgewacht.
Ik mag hopen dat er de komende jaren kritisch zal worden gekeken naar de stapatsen van het IPCC, zodat zij onze beleidsmakers geen valse voorspiegeling zullen doen.
Met ontzetting heb ik je boek “De staat van het klimaat” gelezen. Een schitterend staaltje kritische wetenschapsjournalistiek. Ik kijk nu met een (nog) kritischere blik naar dergelijke klimaatvoorspellingen. Voor ons eigen onderzoek naar de veilige berging van radioactief afval wordt rekening gehouden met enkele klimaatscenario’s van het IPCC; uiteraard dat we nu nog meer dan vroeger moeten aangeven dat er een (zeer) grote onzekerheid bestaat over die berekeningen. Bovendien mag men bij de keuze van de scenario’s niet al te lichtzinnig tewerk gaan, en moet het uitsluiten van bepaalde scenario’s op een solide basis gebeuren.
Veel succes. En we kijken uit naar de Engelstalige versie van je boek, zodat mijn niet-Nederlandstalige collega’s het spoedig kunnen lezen.
Ik heb het boek ademloos gelezen en vind dat op een uitstekende manier de feiten zijn weergegeven. Met deze kennis moeten politici verder kunnen (ik ben Statenlid voor de […] in […]). Zoals Salomon Kroonenberg schrijft: een echte pageturner. Grote complimenten
De afgelopen week heb ik in 4 avonden het boek De staat van het klimaat doorgelezen. En ik ben er weer wat wijzer van geworden en ik kon het (met mijn achtergrond) snel doorlezen. Het is goed geschreven en het moet een enorme inspanning geweest zijn.
Als je zoals ik het klimaatdebat maar relatief kort volgt, is het moeilijk om een indruk te krijgen wat er bijv. allemaal rond Steve McIntyre en Ros McKicktrick heeft afgespeeld. Een blog als Climate Audit door worstelen had me heelveel tijd gekost. Het is voor mij nu ook wat makkelijker om een artikel van Noor van Andel wat beter te plaatsen.
Ik hoop ook dat er ook een Engelse editie komt. Wellicht zal je dan sommige zaken iets herschrijven, want wie kent in het buitenland bijvoorbeeld Matthijs van Nieuwkerk of Femke Halsema.
Ik heb het boek al een hele tijd uit en ik vind het geweldig: een echte ‘Tour de Force’!
Ik ben heel benieuwd hoe het met de vertaalplannen staat. Ik ben er meer dan ooit van overtuigd dat het zo gauw mogelijk in het engels moet verschijnen. Maar ik geloof ook het enorm moeilijk zal zijn om de fanatici om te krijgen.
Ik heb je boek gelezen en zou willen dat er meer wetenschappers waren zoals jij!
Ik ben een ondernemer met “slechts” een middelbare opleiding maar verwonder mij dat er zoveel mensen zijn (ook in mijn directe omgeving) die volgens henzelf exact weten hoe het staat met het klimaat. Geen speld tussen te krijgen! Sinds ik jouw boek en de weblog van Simon Rozendaal lees verwijs ik deze betweters sindsdien slechts nog maar naar jouw boek (waarvan de titel makkelijk te onthouden is :)
Ik hoop dat er een tijd komt dat alle(!) klimaatwetenschappers zich moreel verplicht gaan voelen objectief te blijven. En dat we maar snel een allesomvattend klimaatmodel hebt die niet te weerleggen is.
Ik volg de klimaatdiscussie al jarenlang, heb een IPCC rapport gelezen en kennis genomen van het boek van Al Gore (Nederlandse editie). Uw boek geeft een objectief overzicht van de stand van zaken, zoals een wetenschaps journalist betaamt. Mijn persoonlijke mening is dat wij als mensen op deze aarde maar een beperkte aanwezigheid hebben: 200.000 0f misschien 400.000 jaar geevolueerd van homo sapiens tot de huidige mens. Of we nu al tot de bedreigde diersoorten horen weet ik niet, maar de aanwezigheid van de mens op aarde is ongetwijfeld een eindige zaak gezien in het licht van het ontstaan van onze planeet, de aarde, Moeder Aarde?. Wij zullen ongetwijfeld sporen achter laten van onze aanwezigheid. Maar laten wij er zoveel mogelijk voor zorgen dat we ons tijdelijke verblijf, ons kampvuur zo schoon mogelijk achterlaten. Uw boek geeft een goed overzicht en een scherpe analyse van alles wat bekend is over de hype van ‘global warming’. De mens is te nietig om het op te nemen tegen de krachten van de natuur, het klimaat, het universum. Laten wij er voor zorgen dat er een einde komt aan de controverse tussen alarmisten en sceptici. Laten wij adapteren en wetenschap inzetten voor nieuwe energiebronnen die voor alle mensen op aarde beschikbaar komen. Een lange weg te gaan, maar veel beter dan de weg die is ingeslagen door de alarmisten. De emissiehandel in koolzuurgas is een voorbeeld van ’tulipomania’, windhandel waar onze voorouders zich in de Gouden Eeuw mee bezig hielden. Deze klimaatdiscussie heeft wereldomvang bereikt met nodlottige gevolgen. Uw boek zet de feiten op een rij, is zeer goed leesbaar en ik dank u voor het schrijven ervan.