Gerbrand Komen over de SPM

Gerbrand Komen stuurde gisteren een ingezonden brief(je) naar NRC die de krant niet zal plaatsen. Komen reageerde op een hoofdredactioneel commentaar dat zaterdag in NRC stond en dat als strekking had dat 95% zekerheid toch echt wel genoeg is (“95 procent zekerheid over opwarming aarde is genoeg”). Het is dan ook niet nodig om een zesde rapport te maken, aldus NRC.

Hier de reactie van Komen:

Hoe zeker is 95% zeker?
In uw commentaar in Opinie&Debat van 29 september meldt u dat er volgens het IPCC een kans van meer dan 95 procent is dat de opwarming van de aarde door de mens komt. Ik wil daar een kanttekening bij maken. De door het IPCC gehanteerde waarschijnlijkheden berusten mede op het subjectieve oordeel van de auteurs. Percentages moeten dus niet gezien worden als een eigenschap van de werkelijkheid, maar als de onzekerheidskwalificaties van een bepaalde groep deskundigen. Daarbij gaat het IPCC uit van een aantal aannames die niet door iedereen gedeeld worden, zoals de bruikbaarheid van klimaatmodellen. Ik ben zelf wat argwanender wat de modellen betreft en zou dus op een lager percentage uitkomen. Belangrijker nog dan de vraag òf de mens invloed heeft is de vraag hoe groot die invloed is. Ook daar valt nog een hoop over te zeggen. Er is daarom, naar mijn mening, nog steeds ruimte voor wetenschappelijk en maatschappelijk debat.
Gerbrand Komen, Oud-Directeur Onderzoek KNMI

Geen handtekening zetten
In de weken voorafgaand aan de bijeenkomst in Stockholm stelde Komen aan de Nederlandse delegatie voor dat Nederland de SPM niet zou moeten ondertekenen. Hij onderbouwde die opvatting in een stuk dat op zijn website staat. Komen kent het proces maar al te goed. Hij zat ten tijde van de goedkeuring van AR4 zelf in de Nederlandse delegatie.

Zij stuk begint als volgt:

Het zou goed zijn als Nederland weigert het rapport van IPCC werkgroep 1 goed te keuren
Het nieuwe IPCC rapport van werkgroep 1 zal ongetwijfeld zeer veel waardevolle en genuanceerde informatie bevatten. Toch zijn er vele redenen waarom ik het goed zou vinden als Nederland zou weigeren om de SPM goed te keuren.

Zijn grootste inhoudelijke bezwaar is dat “het subjectieve aspect van het belang dat aan modellen gehecht wordt niet wordt uitgelegd. Daardoor wordt steeds meer zekerheid gesuggereerd dan er is, zowel bij de attributie als bij de verwachtingen.”

Over attributie schrijft Komen de volgende interessante passage:

Het is dus minder zeker dat de waargenomen opwarming geen natuurlijke oorzaak heeft als het IPCC suggereert. Niet alleen de statistici lijken dat te benadrukken, maar ook erudiete wetenschappers zoals Bengtsson (zie hierboven: “The reason to the slow warming is in fact more or less unknown “) en Carl Wunsch, distinguished oceanographer, die de onzekerheid benadrukte toen ik hem laatst ontmoette, er aan toevoegend dat hij dat niet hardop durfde te zeggen vanwege de enorme polarisatie in het klimaatdebat.
Ik wil niet beweren dat de atrributiestudies waar het IPCC over rapporteert waardeloos zijn, maar ze leunen wel op het vertrouwen in modellen, en voor het evenwicht zou de visie van mensen als Bengtsson en Wunsch duidelijker zichtbaar moeten zijn.

Het hele stuk is de moeite waard en verwijst ook naar de Climate Dialogue over lange termijn persistentie.