Wolfgang Wagner, de hoofdredacteur van de open access journal Remote Sensing is afgetreden vanwege de publicatie van de controversiële paper van Spencer en Braswell. Hij deed dat vrijdag met een uitgebreid hoofdredactioneel. De cruciale passage in dat stuk luidt:

The problem is that comparable studies published by other authors have already been refuted in open discussions and to some extend also in the literature (cf. [7]), a fact which was ignored by Spencer and Braswell in their paper and, unfortunately, not picked up by the reviewers. In other words, the problem I see with the paper by Spencer and Braswell is not that it declared a minority view (which was later unfortunately much exaggerated by the public media) but that it essentially ignored the scientific arguments of its opponents. This latter point was missed in the review process, explaining why I perceive this paper to be fundamentally flawed and therefore wrongly accepted by the journal.

Met name de karakterisering ‘fundamentally flawed’ werd gretig overgenomen door wetenschappelijke tegenstanders van Spencer, zoals John Abraham in The Guardian:

“It is remarkable that an editor-in-chief has stepped down from his role at a journal because of the publication of a flawed paper. This significant event reflects on the significance of the flaws in the paper and its review process. It is commendable that Wagner has reacted responsibly to the situation.”

Over de ‘flaw’ zelf hoeft niemand het ondertussen meer te hebben. Terwijl dat toch is waar wetenschap over zou moeten gaan. Wagner verwijst in zijn opiniestuk naar één wetenschappelijk artikel van Trenberth en Fasullo waar ’to some extent’ de argumenten van Spencer en Braswell al weerlegd zouden zijn. Dat is opmerkelijk want die paper van Trenberth en Fasullo was vooral een kritiek op een paper van Lindzen en Choi uit 2009 en beperkt zich tot een analyse van de tropen terwijl Spencer en Braswell zich richten op de hele aarde.

Verder heeft hij het over ‘open discussions’ waarmee hij vooral lijkt te doelen op de kritiek van Trenberth op RealClimate. Die schreef daar:

The paper has been published in a journal called Remote sensing which is a fine journal for geographers, but it does not deal with atmospheric and climate science, and it is evident that this paper did not get an adequate peer review. It should not have been published.

Op de website LiveScience zei Trenberth het nog wat scherper:

“I cannot believe it got published,” said Kevin Trenberth, a senior scientist at the National Center for Atmospheric Research.

Welnu, wat kun je nog doen als een paper die in jouw ogen niet gepubliceerd had mogen worden toch gepubliceerd is? De normale route is dat je een procedure in gang zet om het artikel te laten terugtrekken.

Terugtrekken?
Het eerste wat de website Retraction Watch zich dan ook afvroeg na de beslissing van Wagner of Remote Sensing een procedure in gang zou zetten om het artikel terug te laten trekken. Ze vroegen het Wagner op de man af en die antwoordde:

No, neither the publisher nor I have so far considered this [retraction]. On the one hand, as I wrote in the editorial, formally everything was correct with the review. On the other hand we believe that it is much better to treat this issue in an open and scientific manner. Therefore the publisher is already working on inviting the science community to respond to this paper.

Deze uitspraken zijn meer dan opmerkelijk. Inderdaad schreef Wagner al in zijn editorial dat het review proces geheeld volgens de regels was verlopen:

In hindsight, it is possible to see why the review process of the paper by Spencer and Braswell did not fulfill its aim. The managing editor of Remote Sensing selected three senior scientists from renowned US universities, each of them having an impressive publication record. Their reviews had an apparently good technical standard and suggested one “major revision”, one “minor revision” and one “accept as is”. The authors revised their paper according to the comments made by the reviewers and, consequently, the editorial board member who handled this paper accepted the paper (and could in fact not have done otherwise). Therefore, from a purely formal point of view, there were no errors with the review process.

Er zijn dus geen fouten gemaakt door de reviewers. Deze beschikken alle drie over een indrukwekkende publicatielijst. Hoe konden zij alle drie de ‘fundamentele fouten’ die er in de paper zaten over het hoofd zien. Wagner heeft achteraf een idee:

But, as the case presents itself now, the editorial team unintentionally selected three reviewers who probably share some climate sceptic notions of the authors. This selection by itself does not mean that the review process  for this paper was wrong.

Goeie genade, stel je voor. De drie reviewers delen ‘mogelijk’  enkele sceptische opvattingen van Spencer en Braswell. Daardoor waren ze zo verblind dat ze de ‘fundamentele fouten’ in de paper niet meer zagen.

Stel je voor dat we deze redenering doortrekken naar een willekeurig ingediend klimaatartikel. Met de enorme consensus die er in de klimaatgemeenschap zou bestaan wordt het dan vrijwel onmogelijk om nieuwe manuscripten nog te beoordelen. Want je wilt voorkomen dat wetenschappers die ‘al van mening zijn dat CO2 de belangrijkste factor op het klimaat is’ een artikel moeten gaan beoordelen dat aantoont dat CO2 een belangrijke factor is. Een minderheid van sceptici zal dan een meerderheid aan papers moeten gaan beoordelen om het review proces nog zuiver te houden. En als dat niet gebeurt of mogelijk is dan zullen er nog vele hoofdredacteuren moeten aftreden.

Climategate II
Er is meteen druk gespeculeerd over de sociale druk die erop Wagner is uitgeoefend, in het bijzonder door Trenberth zelf. Wellicht komt er ooit een climategate II waaruit dit blijkt of zal Wagner ooit vertellen wat er achter de schermen precies gebeurt is.

Zonder die bewijzen zegt de huidige gang van zaken echter al genoeg. Spencer liet vrijdag meteen weten dat de beslissing van Wagner voor hem als een totale verrassing kwam. Wagner heeft de afgelopen maanden geen enkele keer contact gezocht met Spencer:

UPDATE #1: Since I have been asked this question….the editor never contacted me to get my side of the issue. He apparently only sought out the opinions of those who probably could not coherently state what our paper claimed, and why.

In een gisteren gepubliceerd stuk van Trenberth, de eerder genoemde John Abraham en Peter Gleick, lezen we vervolgens dat Wagner persoonlijk zijn excuses heeft gemaakt aan … Trenberth:

Kevin Trenberth received a personal note of apology from both the editor-in-chief and the publisher of Remote Sensing. Wagner took this unusual and admirable step after becoming aware of the paper’s serious flaws. By resigning publicly in an editorial posted online, Wagner hopes that at least some of this damage can be undone.

Dit is absurd. Een review proces dat formeel goed is verlopen, geen aanleiding zien om de paper terug te laten trekken, vervolgens toch je koffers pakken vanwege ‘fundamentele fouten’ en een wetenschapper die helemaal niets met de paper te maken heeft (Trenberth) persoonlijk je verontschuldigingen aanbieden. En ondertussen geen enkele keer contact opnemen met de auteurs van de paper, Spencer en Braswell.

Profetisch
Toen de Spencer paper net verschenen was verwees McIntyre op Climate Audit naar uitspraken van Jones en Trenberth t.a.v. peer review. Denk aan hoe ze spraken over de papers van Michaels/McKitrick en De Laat/Maurellis:

Kevin and I will keep them out somehow – even if we have to redefine what the peer-review literature is !

Of in 2005 toen ze het over GRL hadden:

McIntyre: In the past, occasional breakdowns of Team defense have led to new defensive personnel e.g. when new personnel had to be brought into shore up Team defensive schemes at GRL in 2005: (591. 1132094873.txt):

The GRL leak may have been plugged up now w/ new editorial leadership there.

McIntyre eindigde met wat je nu bijna als profetische woorden kunt beschouwen:

Trenberth did not comment on whether new personnel would be needed to plug the leak at Remote Sensing or whether changes in Team defensive zone coverage would be instituted.

Met het aftreden van Wagner is het lek bij Remote Sensing gedicht. En dat terwijl Wagner zelf niet eens een scepticus is. Zijn opvolger zal met grote zekerheid de IPCC-visie krachtiger verdedigen en het moeilijker maken om ‘sceptische papers’ door te laten.

Je zou verwachten dat de wetenschappelijke opponenten van Spencer en Braswell de paper gaan aanvallen in Remote Sensing en dat Spencer en Braswell dan de gelegenheid krijgen te reageren. Maar nee. Morgen al verschijnt er bij GRL (het tijdschrift waar het lek in 2005 ‘gedicht’ was) een ‘weerlegging’ van Spencer en Braswell, geschreven door Andrew Dessler. Spencer is terecht not amused over deze gang van zaken:

UPDATE #3: At the end of the Guardian article, it says Andy Dessler has a paper coming out in GRL next week, supposedly refuting our recent paper. This has GOT to be a record turnaround for writing a paper and getting it peer reviewed. And, as usual, we NEVER get to see papers that criticize our work before they get published.

Wagner verdient geen standbeeld. Integendeel, hij heeft laten zien dat hij zelf niet stevig genoeg in zijn schoenen staat om de enorme druk om politiek correct te zijn te kunnen weerstaan. Of zoals William Briggs het formuleerde:

It takes a man to stand up to this kind of barrage. Wagner was in danger of not being invited to meetings, of being a pariah, of even—it hurts to say this—losing future grants. He had to do something to distance himself from his own journal, a journal he helped create, using rules he helped devise.

Wagner took the path of self-aggrandizing cowards.

0 0 stemmen
Artikel waardering